En koyu yalnızlığı yaşıyorum şuan, Yüreğimdeki boşluğu ne doldurur bilmem, Ne yar hasreti benim ki, Ne de aile özlemi, Bir vatan, toprak özlemi çekiyor yüreğim. Tahtadan direkler arasına örülmüş, Tuğlalı evimi özlüyorum… İstediğimde gönül rahatlığıyla çıktığım sokağı Tanıdık insanların içinde kaldığım yalnızlığı özlüyorum… Yemyeşil tarlaları, toprak kokusunu, Korkusuzca, tereddütsüzce bağırmayı, Beni kimsenin duymayacağı, Göremeyeceği yerleri… Köşe bucak kaçmak yalnızlığımdan, Ve bir köşede doyasıya ağlamayı özlüyorum Artık gönül rahatlığıyla ağlayamıyorum bile… M.Solmaz SAKARYA 23:57 08/03/2013
bazen insan kararsızca sokakta yürür nereye gideceğini bilmeden,güzel olmuş