3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1501
Okunma
En koyu yalnızlığı yaşıyorum şuan,
Yüreğimdeki boşluğu ne doldurur bilmem,
Ne yar hasreti benim ki,
Ne de aile özlemi,
Bir vatan, toprak özlemi çekiyor yüreğim.
Tahtadan direkler arasına örülmüş,
Tuğlalı evimi özlüyorum…
İstediğimde gönül rahatlığıyla çıktığım sokağı
Tanıdık insanların içinde kaldığım yalnızlığı özlüyorum…
Yemyeşil tarlaları, toprak kokusunu,
Korkusuzca, tereddütsüzce bağırmayı,
Beni kimsenin duymayacağı,
Göremeyeceği yerleri…
Köşe bucak kaçmak yalnızlığımdan,
Ve bir köşede doyasıya ağlamayı özlüyorum
Artık gönül rahatlığıyla ağlayamıyorum bile…
M.Solmaz SAKARYA
23:57 08/03/2013
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz