Her siyahın beyaza vuran zamanlarında,
Tekrarıyla,
Yalnızlığında yaşayan gizlendiğin düşüncelerinin,
Ağırlaşan kapısını açıyorsun,
Alev koru olmuş bedenine uygun ruhunu seçiyor,
Giyiniyorsun,
Bilinir olduğunu sandığın hayata,yanılmış umutlarınla başlıyorsun.

Sevgini seçtiğin,
Aşkların kara borsasına uğrayıp,
Yeni aşkların peşine gidiyorsun,
Hayallerin kırılganlığını unutturan,
Seçmece aşklarınla,
Mutlu olabileceğini sanıyorsun.

Aldanıyorsun,
Zamanla anlıyorsun,
Bulutlara sığınıyor,
Yalvarışların oluyor,
Temizleyebilmek üzere ruhunu,yağmurlara.

Kurak geçen mevsimler sonrası,
Ağlamayı unutmuş yağmurlar için,
Yapabileceğin hiçbir şeyin olamaması,
Göz yaşların oluyor senin.

Dökülen göz yaşlarıyla,
Susuz kalmış toprağa hayat verir oluyorsun,
Tüm kafesleri açılıyor toprağın,
Ve,seni bekliyor.

Uzanıyorsun tüm benliğinle,
Teslimiyet içerisinde toprağın göğsüne,
Ruhunu saran değişkenliğinden temizliyor benliğini,
Yağmurlarda ararken toprağında bulduğun göz yaşı.