B İ Z İ M D İ R

Ayakları çıplak, eli nasırlı,
O köylü vatandaş, bizimdir bizim!
Tek odası olan, çullu-hasırlı,
O toprak damlar da, bizimdir bizim!

Bir lokmacık olsun, haram yemeyen,
Ekmeği bulursa, katık demeyen,
Yine de hayattan, bıktım demeyen,
Dirençli insanlar, bizimdir bizim!

Haberi olmayan, köşkten-yalıdan,
Süpürgesi, ibarettir çalıdan,
Çulu da, değerli olan halıdan,
Gariban insanlar, bizimdir bizim!

Leb demeden, leblebiyi anlayan,
Şımarmayan, büyük sözü dinleyen,
Yıllar yılı, inim inim inleyen,
Çilekeş yurttaşlar, bizimdir bizim!

Bebeğini iş başında doğuran,
Çocuğunu doğa ile yoğuran,
İpliğini, eğirtmeçle eğiren,
Fedakar analar, bizimdir bizim!

Küçücük yaşında, dantel işleyen,
Onunla, mutlu bir yuva düşleyen,
Üç yaşında çalışmaya başlayan,
O köylü bacılar, bizimdir bizim!

Tütününü, piposuna dolduran,
Anılar anlatıp, bazen güldüren,
Kederi yok edip, gamı öldüren,
Yaşlı amcalar da, bizimdir bizim!

Olsa da, seksen beş-doksan yaşında,
Titreyen elleri, uzman işinde,
Yaşama sarılmış, umut peşinde,
O yaşlı nineler, bizimdir bizim!

Arif unutur mu, o insanları,
Onlar yurdun damardaki kanları,
İsyan edip, çıkmasa da çınları,
O yoksul insanlar, bizimdir bizim!

Arif GÖLGE
(Mersin, 13 Nisan 2002)