TUTUNACAK DAL GEREK
Tüm gücüyle yüklendi üzerime aniden,
acımadı bir türlü sevdalandığım hayat, derde boğdu insafsız ecel oldu gizliden, şimdi gönlümde hüzün dilimde bezgin feryat. Yaşamayı kenara itiverdim vereli, omuzumdaki yükü taşıyamadı yürek, fırtınalar içinde geçmekte günüm deli, bana sevdadan yana tutunacak dal gerek. İçimde karanlığın kopardığı her nefes, depremlere tutulan kırık gönül yarası, boşlukta debelenen kursakta kalan heves, gönlümdeki enkazda bir yıkım manzarası. Sanma ki bu iklimde tanışırız baharla, havalar ısınmadan geri dönüyor mevsim, yaşamaya hüzünle direnirken ısrarla, zamana tutunmuyor yarım kalan hevesim. Obamıza çığ düştü zamansız yağan karla, zaman uçup gidiyor ikimizden habersiz, günleri kapatırken dünden kalan zararla, umutlar yol vurgunu tüm beklentiler yersiz. 09.04.13 |
İlhamınız bol olsun.
Şiirle kalın.