Can Ağacının Yapraklarıyız
İfade etmeye çalıştıkça,
algılanmasını istediği anlamdan uzaklaşan birine ne söyleyebilirsiniz ki? Sus dersiniz, umursamaz. Devam ettikçe batar; battıkça tırmandığı zannı güçlenir. Sessizlik ise dev bir sayhadır. Duyana gümbür gümbür kaplar çığlığı her yeri. Şiddetinden duyamaz kimi de ve kimi ise o güçlü sesin fakir ve cılız bünyeden geldiğine inanamamanın boş vermişliğinde yuvarlanır gider. Emin olun ruhların hacmi yoktur ve emin olun en kalıplısı bile dağılabilir. Bir tını meselesi sadece… Ve insan... Ve yürüyen, düşünen... Ve ölen, öldüren... Ve insanlar... Üreyen... Ve insanı insan eden tüm canlar... Sen o ve o sen... Hepimiz can ağacının yapraklarıyız. Bugün şunun yaprağın sararır, yarın bunun… Canın değeri bilinse de, bilinmese de; can değerini bilir. |