ağladığını yıprandığını görerek
ve ben tek başıma bir odanın karanlığında
gözlerinde kaybolurken
yıllarımı,geleceğimi bir hayalin kollarına verirken
sensizliğin gölgesinde içimi tüketirken
yüreğimi bir kıskaca sarıyorum
neden senden kaçıyorum?

ve şimdi ben,
sana sımsıkı sarıldığım o günde
yeryüzüne sımsıkı sarılan o yağmurda
elveda derken yanan dilimde
yokluğunda sıcaklığını kaybeden yüreğimde
öylesine bir fırtına kopuyor ki
geçmişe kensini boğduran yüreğime anlatamıyorum
neden senden kaçıyorum?

hasretin yüreğime düşerken
yüreğimden kaçıp giden bütün kelimeler
parmak uçlarımdan beyaz bir kağıda döküldü
ve şimdi,
o kağıdı elime alıp okurken anlıyorum
o kelimelerin kaçıp gittikleri yüreğimin
ne kadar vahim bir durumda olduğunu

HAYAL ROMAN