ağaç zillerinden bir umut
üstü üstüne düşen yaprak
ve köşelerde birleşen,su evladiyelik bir hüzün bendeki sakallarımdan başlayıp, ilk defalarca kördüğüm gördüğüm rüya ayna sadeliğinde bir hüzün bendeki en şeffaf umutsuzluğumda bile bile yeni taranmış tarlalar kelisinde taze komşu garezleri buğday sapından biten umut güneş kıvamında nefret ve dağ uçlarında birleşen, günübirlik gecelere bulaşan güneş ısıtıyor defalarca kördüğüm içimi ağaç zillerine düğümlü ömür olsa da en şeffaf umutsuzluğumda daha da dibe daha da dibe bile bile ama umudumda var |