0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1245
Okunma
Aşksızlığıyla övünüyordu genç şair,
Ne umut ettikleri kalmıştı
Ne de umut edebilecekleri
Bilmiyordu ama sisli bir yola yürüdüğünü
Kalbine sancı saplanmıştı bir sabah
Acı kahvesini içmeyi unutmuştu
Gülümsemeleri kalmıştı bir tek
Avare ve yalnız odasında
Derin bir arayış içerisindeydi
Çırpınmaları halen süregeliyordu
Elinde avucunda bir şey yoktu
Esir kalmıştı uzak vahalarda
Susuzluk dank etti kafasına
Üşüyordu derin soluklanmasında
Ağzında iki kelime döküldü o an
’Mutsuzum dostlar çok mutsuz’