PENCEREM
Bir köşeden izlediğim küçük pencerem
Tek ışık kaynağım tek nefesim Gözlerim baktıkça büyüyor sana Dalıp gidiyorum uzak diyarlara Rüzgar giriyor içeriye usulca Kuş seslerinden bir demet şarkı fısıldıyor kulağıma Birden yaz aylarında çınar altındaki uykum geliyor aklıma Kısa bir hülyaya kapanıyor gözlerim Belki ulaşırım diyerek sana Her şeye o küçücük pencere oluyor sebep Birde içeri giren nazik rüzgar Aniden sen oluyorsun pencerem Işığı gözlerini anımsatıyor Kuş cıvıltıları sesini Yüzüme çalıyor rüzgar pamuksu ellerini Yüreğime serinlik vuruyor ilk defa Bir yudum su içiyorum Kevser misali ellerinden Huzur buluyor bedenim Tüm yükünü toprağa boşaltmış bulutlarsacına Birden kapatıyorsun gözlerini Sesin boğuyor, uzaklaşıyor kulağımdan Rüzgar koparıp atıyor yanağımdan ellerini İçtiğim su kezzap oluyor, yakıyor sinemi Açılıyor gözlerim Doğruluyorum hafifçe Ne gözlerin var ne ellerin Tek bulduğum Bomboş odam ve bir küçük pencerem Bir de sana olan özlemim. |