Â'min
..
Son ve en uzun soluklu hamle Adınla başlarım... Birinci bab Yutkundum ve gördüm sulardan erinmememiş sulardan geçtim Beyrut iklimlerinden anne ve oğul güzelliği yan yana dokundum ilm an ladım den,izi gördüm bah ardı Zaman kırsal bir dağ başında yeniden başladı Aya aya karşı uyku uyanık arası öylece dinledim İkinci bab ey şiirsel kafes güneş su yüzün’deydi sol omzunda ve parlaktı O iki yakası biraraya gelmeyen kenti su kemerlerinden aştım iki güvercin nâr’ası Ekmek, su ve kardeşlik İncir, ceviz ve elma bir bardak mavi su ve derin soluklar aldım Hava güzeldi. Dinginlik, coşku’su Su. Yüzüme sürdüm, gönlümü kokladım aşk sen nelere kâdir’sin! İç’tim, iç’tiniz, iç, içelim Üçüncü bab Ey kısıtlayıcı zaman ey kırmızı ey mavi ey çelik ve ey nevbahar ayakta uyuklayan mavi ıslık Hafifle, hafiflet sabahın ilk ışıklarına kadar ışığın özündeki özü Ey kanıma kemend atan rüzgâr! pupa yelken sürüklüyorsun ip’eklenmiş saçlarımızı Kızlar, kadınlar ve kız çocukları Belki Viyana kuş’atması ön’lüğü bembeyaz bir nikâh pastası Aslımın gülüşü bey’az beyza bir sayfa kadar açık ve buseli Min: Dak 05.09.2009 |
amin.