19
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1587
Okunma

Kampara iyi ötsün derdi alan .
O kamparaya can vermek o kadar kolay mı .
El emeği göz nuru döktüğüm ,
Aletleri çocuk elleriyle öptüğüm .
Gelen ağaç şekil verirdi eller
Odun dersin nasıl oldu eser .
Demiri sokunca ateşe ,
İki çekiç darbesiyle gelirdi yola .
O boyadığım tekerlek dünyam ,
Boyaları çıkardı eskiyince ne fayda .
Görmesini istemezdim sevdiğim kızın ;
Elim yüzüm kömür tozu , pisliyken üstüm başım .
Çırakken aldığım şerbetlik .
Ayrılmadı karanlık günlerim .
İleriye baksa da gözlerim ,
Örs ile çekiç arasında düşüncelerim .
Okuldan koşardım hemen dükkana .
Top peşinde alacaklarım var .
Gezmem tozmam olmadı o zamanlar ,
Emekli olunca vakit var geçti yıllar...
1975 yılında rahmetli babam(ustam) ve ben en son yaptığımız araba.
Kampara: Büyük çan, (zil,çanpara) ötmesi için arabanın dingiline takılan çay tabağından büyük çelikten yapılan parça
Şerbetlik: Bahşiş, araba satılınca verilen para
5.0
100% (20)