SöylenmeyenYaprak gizini fısıldadı binbir gece. Nasıl bir bilmeceydi uykusuzluğum? Kulaklarım uğultusuna eğilmişti sadece, -kıpırtısız- Hiçbir şeyin adı kalmamıştı: uçuyordu boşluğumuzda ne varsa. Yaprak beni yargıladı binbir gece. Suyun kıyısına geldim duymamaya. Adımın bir öyküye yetmediğini gördüm. Badem ağacına giysisini asıp giderken gördüm onu son kez, gizlice. Şerif Erginbay |