seksenler
sokağa çıkmanın yasak olduğu
günlerin var kapanıp evine bütün gün özlediğin şimdi her köşesi tarih olmuş sokaklar, senden kalan izler okunmuyor birgün işte ben o gündeyim. olmadı be bir tanem, ne garip değil mi, en karanlık günleri dahi insan özlüyor bazen ve bazen yazmayı beceremiyorsun ve sen yine vazgeçemiyorsun hüzünlü bir ıslık gibi hiç çalmayı beceremediğin ama hep hayal ettiğin içinde giderek büyüyen bu sokaklar tarlalara pamukların yağdığı kurak bir kış mevsimi, kenarda paçavralar uzun kavaklar çocuk pantolonları kuğu gölü balesini izleyen çaresiz bir minik gibi oturuyorsun işte öyle üzgün. olsun be, ben hatırlıyorum ya işte hayat devam ediyor sen yine yanımdasın sanki bugün. 26.03.2013 |
Ne kaldı o sokaklardan geriye? Çocukluğumuz....