KALEMSİZ
Işıksız suya düşüyor gölgeler,
Karanlık bastıkça geceyi kırılıyor içimde aynalar ey benim kendine küs sevdam hiç bir karabasan böyle sarmadı yatağımı ve hiç bir şiir böyle yarım kalmadı vakitsiz kabuslar sarıyor uykularımı bir çocuk korkusuyla kaçıyorum kendimden susadım, yüreğim kara duman bir migren ağrısı musallat oluyor ömrüme kalemsizim şiirsizim ışıksızım, daraldım... içimde bir çocuk ağlıyor acıkmış.. ve susamış... aklımda olmazları bu sevdanın ve cevapsız sorular... ve ben ,hiç bir yarama merhem bulamıyorum senden sonra neredesin... aklımda olmazları bu sevdanın ve cevapsız sorular... gitsem alıp başımı senin olmadığın yerlere biter mi sensilziğin kalsam susar mı içimdeki çocuk iki satır arası sevda gündüzüne düş gecesine yasak kendi düşüne yasak bir şairim ortasında gecenin kırsam kalemi anka kuşunun kanadında kırılsa kalemim katlime ferman... ötelenir bir şiir iteklenir durmadan düşse kimin umurunda kendi düşüne yasak bir şairim sarhoş bir şiire duruyorum yine ortasında gecenin... ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |