Işıksız suya düşüyor gölgeler,
Karanlık bastıkça geceyi
kırılıyor içimde aynalar
ey benim kendine küs sevdam
hiç bir karabasan
böyle sarmadı yatağımı
ve hiç bir şiir böyle yarım kalmadı

vakitsiz kabuslar sarıyor uykularımı
bir çocuk korkusuyla kaçıyorum kendimden
susadım, yüreğim kara duman
bir migren ağrısı musallat oluyor ömrüme

kalemsizim
şiirsizim
ışıksızım,
daraldım...
içimde bir çocuk ağlıyor
acıkmış.. ve susamış...
aklımda olmazları bu sevdanın
ve cevapsız sorular...
ve ben ,hiç bir yarama
merhem bulamıyorum senden sonra
neredesin...

aklımda olmazları bu sevdanın
ve cevapsız sorular...
gitsem alıp başımı senin olmadığın yerlere
biter mi sensilziğin
kalsam susar mı içimdeki çocuk

iki satır arası sevda
gündüzüne düş
gecesine yasak
kendi düşüne yasak bir şairim
ortasında gecenin

kırsam kalemi
anka kuşunun kanadında
kırılsa kalemim
katlime ferman...


ötelenir bir şiir
iteklenir durmadan
düşse kimin umurunda

kendi düşüne yasak bir şairim
sarhoş bir şiire duruyorum yine
ortasında gecenin...


ŞAHBEYİT
FATİH ŞAHİN IŞIK