DAĞINIK
Deseydim,
Ümitlerim yeşerecekti belki, Belki de sönecekti duygularım, Sonra dönüşecekti hüzne, Sonra korkuya, sonra çaresizliğe, Ve sana yeniden.. Zaten sana çıkıyordu çıkmaz sokaklar, Gidilmez denilen yollar, Aklın sürgülediği kapılar, Şairin bitiremediği mısralar, Cümlelerimdeki üç noktalar… Fakat bağlanmak istiyor da değilim, Eğer bir kusur bulabilseydim Gözlerinde, sözlerinde; Belki vazgeçmem için bir neden olurdu Sahi, Neden diyorum neden? Neden bu koca ihtişamın, Neden buğulu bakıyor gözlerin, Neden sustuğunda seni dinliyor yüreğim… |