Gülmek istiyorum bırakmıyorlar anne
Umutlar hayal acılar gerçek diyorlar
Ben yaşamak istedikçe bunları söylüyorlar
Ve ben Duyunca bunları
Kendimi boşluğa salmak istiyorum
Ona bile karışıyorlar Anne


Son zamanlarda çok kederlenir
Azıcıkta olsa güler oldum
Düşüncelerim ustura ağzında
Gözlerim hep ufukta yaşaya durdum
Evladının bu hali Delilik gelsede sana
Tutup kaldırmak istesende kollarımdan
Bırak kalsın anne dokunma bana


Sevdam büyüdükçe büyüdü yüreğimde
Dünyam daraldıkça daraldı gözlerimde
Zaman su gibi akıp geziyor tenimde
Nasıl bu hale geldin diye sorma anne
Bir hayırsızın sevgisine kandım
Şimdi İhanet izlerini taşıyorum bedenimde


Yaşamaya dair mücadele edemiyorum kendimle
Ne onsuz yarım yaşayabiliyorum
Nede onunla tam
Bana böyle yaşamak haram
Bırak beni anne bırak
Ben bu ihaneti üzerime diken kişiye
Sereyim cesedimi
Belki o zaman mutlu olur


Mehmet Aküzüm



Çok güzel di gardaşım,
Şiir ve yorumu beğeni ile okudum dinledim
Yürek sesin hiç susmasın
Saygılar selamlar

sesi dinleyemedım ama şiirdeki derin iz ve gizem çok etkıledı sol köşemi..yürekten tebrık ederım dostum

oy inan okurken ağladım şair yüreklim:(
var olsun kalemin.ağlama kanamasın o güzel gönlün
sevgi ve saygımlasınız