Yar…
İnsan olarak
Aczi yetimiz aşikârdır
Kimi zaman sehven, kimi an
Kasten yükleniriz duygulara
Hissiyatımızın o naif berraklığını
Lekeler ve hırpalarız vakitsiz heveslerle
Ruhun suhuletinden ve deruni liginden
Vazgeçer, bir heyecan uğruna neler yapmayız

Oysa
Haddi bilmek,
Mizanla arkadaşlık etmek
Maveradan korkup kaçmak
Yerine, anlamaya gayret göstermek
Aklın ve iradenin, inşirah rahlesinde ki
Sabır ve teslimiyetle meşkine ram etmek
Sevgi ve merhametin, aşkın ve adaletin rahmet
Nazarıyla şevkine
Duçar olmak için ceht etmek ne kadar elzemdir

Ne vakit
Şimşek çaksa,
Ve gök sarsılıp parıldasa
Yağmur haşmetini ve celalini
Hıçkırıklarla yorgun yüreklere anlatsa
Gülmeye hasret gönüller gün yüzüne çıksa,
Analar hiç kaygılanmadan halini anlatsa
Prangalar vicdanları sızlatmasa,
Hürriyet adına her hak ve hukuk
Gün yüzüne çıksa, insanlık hiç utanmasa

Hesap, aklın
Ve izanın zaruretidir
İrade tercih ederken, vicdan
Sessizliğine bürünürken, gönül gürlemelidir
İnanmak, kanmak,
Anlamadan yorum yapmak,
Asılsız olana sarılmak, ne büyük karanlıktır
Şeklen ve zahiren temsil ettiğin mefkûren,
İçini bunaltmayacak,
Nefsine macera aratmayacak, hak bir nazardır

Mustafa Cilasun