... Mızrap
Hepimiz acıyan yerlerimizle yazıyoruz
acıyan yerlerimizden kanayan mürekkep tükenmedikçe yazacağız da.. bu sabah yine sancılandım dışarı çıktım baktım güneş açmış, hatta çiçek açmış kanıma dokunan bir bahar kapıdaymış kahrolası bir yerden saplandı ağrı yürüyordum olduğum yerde iki büklüm kaldım kimseden iyi olacaksın demelerini beklemedim ilaç sunsalardı zaten bütün yaralarımla isyan ederdim geçer elbette geçer ’geç’ er. tanımadığım o yerlerin yabancılığıyla ruhum sancılanırken senin tanıdıklığına sığınışıma dargınım. çalmayacağım bir kapının önüne bir ceset bırakıp yabancı yerlere döndüm. karışıyor aklım karışıyor ruhum karışıyor kursam cümlem karışıyor toplasam kendim karışıyor... . |