yürekteki saray
Onlar;
inşa ededursun, taş duvarlı beton saraylarını, toprak üstüne... biz: kan pıhtılarıyla örelim varsın; o, bir parçacık yürekte... onlar; esrik sabahların, çürük rutubet yalnızlıklarına uyanırken her gecenin sahte güneşli sabahlarında... biz; filiz veren aşkların en derin kokusuna banalım, katığını sevgi yaptığımız ekmek lokmalarımızı... |