Ah işte bu da bitti

Seni ve sonra kendimi affettim
Biliyorum sevgilim artık sadece özlem kaldı geriye
Onu da attımmı yüreğimden
Sen kendini nasıl affedeceksin
Bıraktım saçlarımı rüzgara
Artık onlar tarıyor düşlerimi
Yalvarmıyorum senin için Allah’a
Bir kez daha görsem hatırlar mıyım acaba
O kalbime bıraktığın manidar aşkı
Aslında yokluğuna alışmak için kalabalıklaştırıyorum yüreğimi
Herkesi daha çok seviyorum herkese daha çok gülüyorum
Kendimi daha çok sevip daha çok okşuyorum
Hediyeler alıyorum sevdiklerime
Kedimi daha çok kokluyorum
Daha çok güneşe bakıyorum
Gözlerim kamaşana kadar
Ama öyle bir an geliyor ki sevgilim
Hiç bir şey yapamıyorum kendime
Boğazıma kadar dolup gözlerimden boşalana kadar bırakıyorum seni
Marangozun cilaladığı derme çatma masama,sayfalara,kalemlere
Günah olmasa söveceğim o an gelmişine geçmişine
Belki de sövüyorum sessizce yakışmaz biliyorum
Sana da gitmek yakışmazdı hiç anlamıyorum
Sonra affediyorum seni susuyorum özür diliyorum
Yüreğimi kırıp giden alaycı gülümsemeni bırakırken
Senden nasıl nefret ettiğimi
Gururumun aşkımın önünde büyüdüğünü görünce
Anlıyorum ve diyorum ki iyi ki bitti...
Aşk mıydı sanki ah neyse işte o bitti...



Güzeldi anlatım severek okudum üstadım,
Yüreğine kalemine sağlık
Yürek sesin hiç susmasın...........
Saygılar

sanırım güzel bir iz bırakmış mazide.yüreğine sağlık saygımla

aşk ve nefretin akraba olduğunu kanıtlayan bir şiir... saygılar.