RÜZGÂRA TUTULDU PAPATYALARIM
Bir tadımlık gülüşleri sığdırdı da
Bütün bir hayatın gözlerine, Papatyaları zamanı durdurup da Serpiştiremedi rüzgâra şiirlerim. Yarıda kesilmiş çığlıklarım kadar Özgür olabilseydi kelimeleri şiirlerimin, Bu masumiyeti bir papatyaya takar Hayatın parmaklarına asıverirdim. Aralıksız ateş saçan iki volkanın Eteklerinden tutunur kirpiklerim. Şiirler ki; içimi dolduran fırtınalardır, Beni benden sonraya taşırır sözlerim. Bir papatyaya tutunmuş yaprak kadar Tutkundur yüreğime bütün şiirlerim. Her birini rüzgâra savuran ellerimle Toplayıp bir çocuğun gözlerine de sürerim. Bırakıver iki gözüm hayatta her ne varsa Bütün içtenliğiyle şiirimin derinliğine. Ben ötesi yok tutkuların eteğinde Bir papatyayı özleyecek kadar bile deliyim. Asuman ERGÜN, 08.07.1992 |