BİR GARİP YOLCU...Bir ruh ikizi gibi gizlenmiş bir yolcuyum Güller yüklü bağından bahtını deremeyen Tek yaşanmış mazinken son durağın burcuyum Yorgun ve umutsuz aczini aşamayan Yolum taş ve topraklı kuşkulu kaldık zorda Öyle nazlı bir can ki inatçı mı inatçı Sesim bile kesildi gönül bağları korda Doyumsuz ruhlu kadın vefasızlıkta artçı Ya gel gör bu garibin mecnunum’ su aşkını Yâda közü söndüren bir yüreklik abı ver Sensizliğin yolun da yanık olan bağrımı Sen diye dindirecek kör sevdaya yâdı ver Bari gül cemalinle az biraz tebessüm et Sarmasan da hissedip gönül aynasına bak Şevk için de kalmazsan zülfünü kana resmet Gel de sen yun belleği sensizliğim olsun pak Hiç değilse aşk derdik lebini tatmasak da Ruh taşıyan yürekle yarışta olmasak da… (19.01.2010)AZAP... |
Ruh taşıyan yürekle yarışta olmasak da." Azap
Lebini tatmadan sevmek, kişinin bedeni üzerinde tamamen bir çıkar gütmemektir. Erdemli olan da birini maddi ve manevi çıkarlar gözetmeden uzak sevmektir. Gerçek aşk da budur. Unutmamak gerekir ki, ustanın yüreğinin ruhu var.
Yüreğinin ruhu olanlara selam olsun! Saygıyla ustam.