Onsuzluk
Zamanı avuçlarımın içine alıp parçalayasım var,
Bir de yârin o bakışlarından hiç ayrılmayasım. Öncelerde korkuyordum geceden, gözlerim kısılmasın Dar ağacına asılmadan bedenim, hemen ipe sarılasım. Belki sadece bana zor geliyordur onsuzluk, Ben bu kadar çok severken, senin gitmen tamamen sorumsuzluk, Hani biz birlikte ölecektik, aşkımızda bizle ? Korkuyorum artık gündüzden çünkü sadece gece rüyamda ben ve o sonsuzduk. Kışın kar olup eridim ve bir de yağmur olup süzüldüm, Kaldır başını bak yine ben, sakın deme bana üzgünüm ! Gördüğüm en anlamlı insandın ama bunuda benden götürdün, Şimdi bir kutlama daha başına ektim, sevin, kurtuldun ben öldüm. Seni bana musallat eden sadece kalbim, Rabbim değil ! Çünkü; Rabbimde istemez kendisinden daha fazla sevileni, Artık üzülmüyorum farkında mısın ? Hakkım buymuş, seviyorum ama sadece beynim uyuşmuş kalbim değil. |