Veda mektubu

Her yıl bu günlerde
içimi çekerek seni anacağım
hep sen geleceksin aklıma
ve hiç gitmeyeceksin

çizdiğin ışıklı yolda yürürken
takı satılan bir butik çıkacak karşıma

içlerinde en beğendiğim küpede
adın yazılı olacak

kulaklarıma takacaksın görünmez ellerinle
sevinçle ışıldayan küpeleri

belki hep geceleri anacağım seni
hep o saatlerde
’ama Lavinia gitme’
diyişinle

şüphesiz ağlarım dayanamam ki
resmin gelip oturacak gözlerime
sana sevgimi
gümüş zarflı bir kadehte sunacağım

sen yine ’düşlerimin kadını’
dercesine
aşk tacı takacaksın saçlarımın ak tellerine

bir yıl aradan sonra
sen yokken buralarda
hiç umut kalmamışken
aniden

bir gün karşılaşacağız o hayal ettiğin şehirde
bu kez kanacağım tatlı sözlerine
seni mutlu görmek beni ağlatacak bilirim
dayanamayıp ağlayacağım

bir kaç saat hiç yaşamadığımız kadar yaşayacağız aşk’ı
sonunda visale ereceğiz

eli elime değmeden giden sevgilim
söz sana seni hiç unutmayacağım
sen ne ilk ne de sonsun
özelsin biriciğim

her yıl bu günlerde seninle olacağım
hatıranı koruyup kollayacağım
aramıza hiç kimse girmemecesine

belki çok kıskanacağım
sözlerin beni ikna edemeyecek
geçen bu bir yılda ellerini kimler tuttu diyerek
beni ikna etmen gerek

ve beni
ağlatan

o güzel sözleri başka kimlere söyledin diye
hırpalayacağım seni

daha yeni zor buluşmuşken
kaybetmek korkusuyla belki de üstelemem
okşar dururum saçlarını

işte o an kıvılcımlar kora dönüştüğünde
aşkın doruğuna tırmanrken
olan olacak
şüphesiz çok güzel olacak
özlemimizin önlenemeyen şiddetiyle
tıpkı istediğin gibi

sulu gözlüyüm ben
yine ağlarım
buselerinle
göz pınarlarımdaki yaşları siledururken sen
ağlarım

kendimi odamda hayallerimle yalnız bulduğumda
her yıl bu günlerde
sana yazacağım
sen geleceksin anılarıma
ve hiç gitmeyeceksin

olur ya vade yeter ölürüm bir gün

sakın anma beni
üzülmene dayanamam

kabrimde göreceğin
yağmur damlaları
belki ağladığımdandır
hoşça kal sevgili

27/Ağustos/2012/Pazartesi/Bodrum

Yüksel Nimet Apel