Gününün üçte ikisi kendine ait olmayan insan köledir, der Nietzhche
Ve alışkanlıklar ikinci bir doğasıdır insanın
Ve ölüm önümüzde değil, ardımızdadır: her biten günde

Kariyerimizin amacı ölmektir.
Çünkü toksiktir zaman
Ve acılar çocukça kalmalıdır hep
Matem bir melankoli, yakın bir ölüm yada
Melankoli kendi benliğimizin çığrışmasıdır sevmekten vazgeçtiğimiz ara sıra.

Küçük yaşta babasını kaybeden çocuk, tanrının ölümüyle yüzleşir aslında ama her kes bir şekilde öldürmelidir ‘baba’sını bir şekilde
Gönül yarası toksik bir ihtirastır
Çünkü ‘O’ olduğu içindir, çünkü sen olduğun içindir.

Bilginin sınırlarını saklamak istiyorsan, onları aşma der bilgin
Ve vakit ‘gerçeğe’ gebedir hep.
Ve aşk iki yanlızlığı değiştirme çabasıdır
Ve yada sende olmayan bir şeyi onu istemeyen birine verme çabası

Ey Tanrı: cehennemin dibinden haykırdık ve siz cevap vermediniz bize.
Konuşan bir ağız ısırmaz derler.
Nefreti unutmazsanız, affedemediğiniz şeylerle beraber bir parçanız ölür.
Ve her şey bitmekle mükelleftir;
Paylaştığımız bir kaç kalime, soluduğumuz oksijen ve toprak yanlızca sınırsız insanlık mirasımız müstesna.
İntikam kişisel bir adalettir ve adalet toplumsal bir intikam.
Ve tanrı hükmetmek için var olmaya ihytiyacı olmayan tek şeydir.
İdealist insan hayalini ‘gerçekmiş’ gibi düşünür ve realist gerçeği idealist sanır.
Yani tercih edilebilir nefret edilebilire karşı seçilir hep.
Sudan sessiz ve ottan daha aşağıda yaşar durur aslında canlılar.

Ve mesela, bir insanı ikna edersin bir konuda; mantık kurgusuda doğrudur : ama duyguları direnir insanın ‘gerçeği’ duymasına çünkü duygular ifade edildikleri rasyonelleştikleri ideolojinin çürütülmesine direnirler daima.
...........
Gerçeğin umutsuzluğu ve iradenin iyimserliğinden ibarettir hayat: mesela nasıl sefil doğduysak öylece, hayallerinin büyük bir kısmı hüsrana uğrayarak öleceğini bildiğin halde, sanki tersi olacakmış gibi hayal edersin mesela.
Ve hayatını bir taş ustası gibi işlemek ve bir sanat eseri yaratma çabasıdır amaç.

Ve aşk ahlaksızdır sadakat emreden
Arzu arzulanmaktır diğeri tarafından ki adına kıskançlık denir.
Ve aşk arzu ile yokluk arasındadır hep
Çünkü kovuşmak yok eder aşkı
Arzu intikama dönüşür o zaman ve acı çektirmek ister sarmak için yaralarını
Acı saf aşkın kendisidir ve her kes sadakat ister, kendisi hariç.
Cehennemi yırtmak ve ışığı içmek için biri tanrı biri insan, hep aynı dereden akar oysa.
Toprak göğün krallığıdır ve ölüler tanrılara benzerler.
Çok meyve taşıyan tohumlar ölür; ve din kelimesi hep ahlakın değilde felesefinin eş anlamlısıdır
Ve evet hayatın anlamı nedir:
Sonlu olanı, sonsuzluğa kaydetme
Sonsuzlukta bir anlık yaşama
Salt ebebiyette bir anlık var olma
Sonsuzluk fikrine bir anlık sahip olma
Gecenin sessizliğinde
Denizin kıyısında
Ovaların yanlızlığında
Güzellik yanlızca mutluluğun söz verişidir insana
Oysa hangi göz kendini görebilirki
Ve ihtiras bilinçsiz bir gururdur

Şimdi aslında,
Ben ve kendim senden konuşuyorduk
Ben’lerden değil ama O’ndan, sizlerden ve diğerlerinden ve evet diğerleri; aynı zamanda ‘ben’ olabilen ve aynı zamanda benim düşmanım olan diğeri, O’ olan, onlardan ki benim anacım kendimi tanımaktı yanlızca, bilincimi mahkemeye çekip.

Her şeyi tanıyabilir insan kendisi hariç; maşukla aşıkın iki bilinmeyenli denklem oluşturmaları işte bu yüzden ilginç
Hangi mum kendini aydınlatabilirki
O zaman aşk sonsuz kombinasyonlu bir bilinmeyendir
Ebedi bir cehalet ve sonsuz bir yokluktan ibaret olan
Kendini ararken başka birinin hikayesinde buluverirsin kendini
Bir şeyi hem yaşayıp hem düşünemezsinki
Ama sonra, bittikten sonra ve başına taşlar düşmeye başlayınca ve sen de ‘diğeri’ olduğunda anlarsın aslında diğerini

Yanlızca bir zaman sorunu değil elbette problem
‘ben’ in yokluğudur ‘an’ da yaşanan
Başka bir ‘be-n-dene’ başka nasıl girebilirsinki yoksa
Mesela
Diğerlerinin basitliklerini gözlemleyerek yanlızca
Kendini tanıyabilirsin
Diğerinden kendini tanımak ve kendiside bir diğeri olarak..............
Ve evet: bir insanı gerçekten ama gerçekten sevebilirmisiniz?
Yeteri kadar tanımıyorsanız neden olmasın!