yazarken öyle acılar yaşadım ki istesen bile bu yaşadıklarımı bilemezsin artık dayanamıyorum acılara düşsün yakadamdan yada ben düşeyim hayattan...

en garibide ne biliyormusun bana o kadar acı çektirmene rağmen seni hala seviyor olmam sevdiğimm

Şimdi gözyaşı oldu dokunduğum saçların eşi benzeri olmayan kokun.
Fotoğraflarınla dertleşmek kadar iyisi yok ben bunu hep yapıyorum.
Bakma güldüğüme sensiz hayat çekilmiyor ama öyle böyle yaşıyorum.
Unutulduğumu bilmek unutamadığımı hissetmekte çok kötü beni hiç anlamıyorsun.

Çarşamba günü attığın mesajda yazmışsın ozan sana inanmakla hata etmişim.
Aslında söylemek istediğin buydu demi seni boşuna sevmişim.
Olur olmaz konuşma sevdiğim bak yakında yaz yaz delireceğim.
Beni sevdiğin için pişman olma ben yanlış kişi değilim.

Canını acıtmak istiyormuşum benim canım hep yanıyor birazda senin gönlünü sarsın alevler.
Bakalım o zamanda aynı düşünce demi olacaksın eminim ağzından çıkacak ayrılığa tövbeler.
Esmeye yakın rüzgar gibiyim kağıda kaleme dökülecek dertler.
Son sorum bu sevdiğim sebepsiz miydi düşünceler.

Artık yazacak sözde kalmadı ki hangi derdimi hangi çilemi yazsam umursamazlar.
Arkadaşlık eskidenmiş be şimdi sessizce yanına gelip sıkıntını sormazlar.
Bak sigaraya daha başlamadım ama beni zehirleyen acılarım var.
Mümkünse hayır olsun bundan sonra ki yıllar.

Haklısınız aslında erkekler ağlamaz sevenler ağlar asıl bu doğru.
Sevipte mutlu olmamak özleyipte kavuşamamak bu mu dünyanın kanunu.
Bana belli etmeden bak şu gözlerime gördün işte doluluğu.
Artık eski sen ol arada sırada göreyimde başka istemem huzuru.

Uzak olsun bana tekrar sevdalanmak zaten bunun acısı çok ağır.
Bu zamanın aşkı şöyle şurda dursun biraz anlayış bekliyorum sensizlik beni batırır.
Basittir belki bu sözler inan seni anlatmak için yazarım kalemler elimde kırılır.
Şöyle biraz daha dön dünya nasılsa umrunda değilim yan yüreğim cayır cayır.

Ümidimi kessem mi kesmesem mi aman sanki bende mutlu olacakmış gibi.
Ozan oğlum boş boş ümitler bunlar gerçekler orda açta bak sol koluna bi.
Ayrılık diye bir laf var böyle olmamın nedenlerinden birincisi.
Böyle olmamalıydı aşka inanıp beter etmemeliydim gençliğimi.

Her hayalin her düşüncenin ardından bir belki düşüncesi yok mu asıl budur beni yaşatan.
İster istemez hevesleniyo insan bu hallere düşmemeliydik be babam.
Annem tanıyordu beni üzen güzeli şimdi çok uzağız o zamandan.
Hoşlanmıyorum artık senden gönlüm geçiyor yavaştan yavaştan.

Beni ağlarken resmine bakarken görsen inan hemen dönersin.
Şu perişanlığımı yazarken yaşadıklarımı bilsen eminim tekrar seversin.
İçimde patlayan volkanlardan haberin olsa bana kol kanat gerersin.
İşte o kadarda insanlıktan düşmedin hatırlasana sende beni öperdin.

Diyecek ne kaldı ha üşüyen ellerimi daha da yormayım.
Bilmiyorum sana değer mi değmez mi bitsin artık bunalım.
Az ağlamadım filmlerin ayrılık sahnelerinde çünkü bende yarası büyük hepsini yaşadım.
Bir mutluluk birde sevilmek kaldı tadamadığım.

Telefona mesaj gelmiş tanımadığım bilmediğim bir numara.
Mesajı o yazmış ama neler neler diyor bana.
Var ola neşemde kaçtı yine yine daldım gittim kendime hesap sormaya.
Neyse bu kadarıyla yetin bir daha kine daha çok yakarım canımı canını beni olumsuzca yargılama.

30/11/2012
23:40 Cuma
Ozan SONAR