Kadınım ben anadoluda küskünüm doğunun dilsizliğidir adım sancılar coğrafyasında yaralarını acıyla saran çocuklarını acıyla emziren anayım duyun beni
yüreğini hüzne, hüznü dilsizliğine gömen yaşamın uğramadığı bir coğrafyada her gün yeniden bağrını döven ölümlerde acısını yüreğinde saklayan binlerce anayım bilin beni
taştan değil, acıdan yaratıldık sırtımızda yaşam ağrısı dilimizde binlerce kilit gözlerimizde kara bir yas yaşam yerine, kasırgalara, kör gecelerin karanlığına sarıldık görün bizi
çaresizlik ve yoksulluk girdabında Kirpiklerimiz nemli, bağrımız yara dünyanın bütün pencerelerine kapalı gözlerimiz acıdan, dinden, kederden perde çekilmiş gözlerimize kör olası törelerinizden... görün bizi
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ŞİİRİN TEK BİR NOKTASINDAKİ İTİRAZIMI SAKLI TUTARAK, ŞİİRİNİZİ TEBRİK EDERİM. HEM KONU HEM DE ÜSLUP ÇOK GÜZEL. YÜREK SESİNİZ SUSMASIN DİLERİM. ESEN KALIN