Elbet Biter Hasretliğin
Elbet Biter Hasretliğin
Eyy Gülüşüne sürgün olduğum Senelerce olta atar garip bülbülüm Kafesine mahkum, gülüşüne vurgunum Mektubun divandır, ebediyette gönlüm Geçer gayrı bu sürgün bu zülüm Elebet biter bu hasret, sayılı günüm Gönlüne dokurum mutluluğu bahçe gülüm Ellerine vereyim sazı, avazı, dillerine türküyüm Gönül defterimi aç oku Bestendir kalbimde söylemez sözüm Dolansada gözlerim, gülyüzün sonsuzum Kurbandır canım, gülüşünde şad olur ruhum Turgay Parlaklyıldız Yaralı’’ca |