Bana Ait Olmayan Yalnızlığım
Sensizlikte hüzündür hazan
Dallarından koparak sessizce savrulan yapraklar Hasreti anımsatan sararmış solgun renkler Ve gökyüzünden çıldırmışçasına yağan yağmurlar Anlaşılan daha çok soluyacağım hüznün havasını Karanlığa uzayan sessizliğin gölgesinde Varlığına yokluğunu eklediğin Geceler yalnızlığın adıdır yüreğimde Yalnızlık ne hazanda ne gecede Yalnızlık sensizliğin olduğu her yerde Sevdanla kavrulan yüreğim hasretin suskunluğuna sarılmış Söyleyecek tek kelime de kalmamış Yok o eski heyecanı, tükenmiş yaşama zevki Kırılmış, küskün, çarpıyor bir başına Aslında bu çırpınışlar da boşuna Bir anlayabilseydi şu seven yüreği Ah be bir anlayabilseydi ya Ne hazana salardı mevsimi Ne hüzünlere salardı geceyi Hele yalnızlığa hiç terk etmezdi seven yüreği Görmedi ağladığımı Bilmedi sevgi yokluğunda ki perişanlığımı Anlayamadı bağrımın dağlandığını, Aslında bu sevgi bana ait değildi, Bu sevgi sadece seven yüreğime aitti O bilemedi, bende söylemedim Bütün bunları bilseydi yine de yalnızlığa terk eder miydi? Bu yalnızlık da sevgim gibi bana ait değildi Bu yalnızlık hazanda hasretini yaşayan Gecelerin derin karanlıklarında hüznü yaşatan Ve ruhumun suskunluğunda sessizleşerek saklanan Seven yüreğime aitti Bir başkaydı hazanın solgunluğun da yalnızlığın yaşandığı gece Mehtap vardı, bulutlar vardı Rüzgârda uçuşan sararmış hüzünlü yapraklar vardı Uzaklardan göz kırpan, oynaşan yıldızlar vardı Ne bileyim işte, Hatta sen bile vardın gecede Peki, olmayan neydi Olmayan suskunluğa, yalnızlığa saldığın yüreğimdi Ömrümde tek sevdiğim sen bana ait olmayan yalnızlığım oldun Bir gece daha böyle bitti sessizliğin gözyaşlarında Elveda bana ait olmayan yalnızlığım elveda Bir sonra ki gecede buluşmak umuduyla elveda |