SUSTUM
Sustum,
Ne kadar konuşulacaksa... Delikanlıca, Korkusuzca. Sustum, Sessiz harfleri dil ucuma koydum, Tüm seslileri kovdum, Sessizliğimi kimse duymadı. Sustum, Ne kadar susulması gerekiyorsa, Ben daha çok sustum, Kırık bir cama pustum. Sustum, Koca bir şehirdim kendi içimde, Aynalarda çoğalıyordum, Küçücük dünya da sanki bir ben vardım. Sustum, Sonra herkese küstüm, Ve bütün sessizleri kustum, Fakat kimse ‘duymadı... duyma... duy’. ERKAN ÖZTÜRK |
Kac aynadan gectim
Hic hatirlamiyorum
Sustum, sustukca
Aynalardan gectim
Sessizligimden
Aynalar catlati
Kustular kendilerine
Sesler sessizligimden
Bir siir daha dogurdu
Yine yeniden susuyorum kendime
Tebrikler
Tesekkur ederim Siir
Saygilar yazan yuege, sevgi olsun kaleme .
eyvAllah ! .