İşbu kelâm ki bende, ben Canan’da bir zerre;
Harfbeharf tozuyorum; O’nu övmek üzere.

Tasasız koşuyoruz tasa edilen ana;
Nedir nefsin gayesi, nefeslerdeki mânâ?
Belirtili dünyada belirtisiz bir hayat!
İmanın inadına sürüyoruz amana!
Tekdüze geçen her an sanma andan zayiat;
Bir nizam ki zamanı akıtıyor zamana!

Genleşen kâinatta, meramım; çiçek ve bal!
Sindirmeden söz kusmak; bana en büyük vebâl!

Gözyaşına hükmeden derde dermân ideniz;
Aşkla vurur gözlere, yâre hâreli deniz!
Biz ki kendine menkul; biz ki garip bir âdem!
Toprakta kavilleşmiş tek ruh iki bedeniz;
Amelleri katında yankılanır irâdem
Hayâlleri haybeden gerçekte kaybedeniz!

Bahtım karaladıkça ters yüz olsa ömrüm de;
Gizli özne olarak kalacaksın ömrümde.

Dışımda döner âlem; içim ayrı bir âlem!
Canan’ımdır seyrimde; cana, biricik kalem!
Yanmak arınmak mıdır anlat bana yâ nârım;
Harı özünde tüten asla duymazmış elem!
Razıyım her çileye gece gündüz yanarım
Yeter ki hiç sönmesin gönüllerde meşalem.

20.01.2011

Salih ERDEM