7
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
1378
Okunma
yerinden sökülen bir fide
nasıl muhtaçsa toprağına,
ben de öyle muhtacım
gül yüzüne, dalına yaprağına...
köklenmişken sevgin
içimde derinden derine,
yaşamla ölüm arası
düşlerimde akıp giden
sensiz geçen her saniye...
ister sevgi de sen buna
ister ölüm,
ömrümün son deminde
kırmızı gülün
dikenine takılıp kaldı gönlüm,
iki gözüm...
duyuyor musun beni ;
al gönlümü
verimli kutsal toprağına dik,
yoksa sensizlik
yiyecek ömrümü didik didik...
can suyumu
esirgeme dudaklarımdan
inan bana
burcu burcu,
sevgi kokulu, yediveren
güller açar gönlüm sana...
sen ki yaşama sevincimsin
ilk günkü tazeliğiyle gönül çelen
doyumsuz mutluluğu
genlerinde evrenin
yüreğimde gül çeliği sürüp giden...
Şaban AKTAŞ
29.06.1997