AĞAÇ•
Sessizce ve hep uğuldayan
bir ağaç kadar üşüyorum şimdi yanlış rüzgarlar esiyor dallarımda yanlış çiçekler açıyorum sürekli kanımda kocaman gözleriyle bir çığlık su ve ses kadar beklediğim ne kaldı geriye? bilmiyorum uzanıp uyumak istiyorum gölgeme ve sarılmak istiyorum sımsıkı güneşe o kocaman gözlerin uğuldayan rüzgarına bir acıyı yetiştiririm en zehrinden çiçekler üretirim, kömür karası... uçurum kadar bir yalnızlık yaratırım kendime atlarım!.. anısı yoktur dallarımda küçük rüzgarların….samettaydas 5 mart 2010 cuma |