...ŞAFAK DAĞINIK...
Her yer dağınık
Şafak bile perişan Zaman akıyor damlayarak Sonu olmayan maratonun finalini koşar gibi Yaşamın pislikleri dökülüyor dudaklardan Kulakların duyduğu boğuk bir hıçkırık Feryat figan bağırıyor Uyan perişan şafak doğuyor Zaman gibi Hıçkırıklarda toprağa karışıyor Güneşe uzattığım dudaklarımı öpüyor Kuru bir öpüşmenin yolculuğunda bedenim Senden sonra renk düşmedi göğüme Tüm mevsimlerim çamur deryası Akşamları senin yüreğine sığınırdım Senin gögsüne düşerken sesim Çilek kokardı nefesin Gökyüzünün maviliklerinde süzülürdüm Sen yinede dudaklarına as beni Öpmelerimi saçlarına bağla Senin tenini benden Benim terimi senden çıkaran Denizlerin koynuna at... ____________ya tabe volim_____________ 24/12/2012 |