VEDA ZAMANI
Hançeri dayayıp yüreğime,
sessizce kayıyorsun yaşamımdan. Gri kentin büyüsünde kalıyorum yapayalnız ve sen bilinmeyene giderken usulca, ben gün geçtikçe tükeniyorum huzursuzluğumda... Sensizlik üşütürken bedenimi, uçan kuşun kanadında selam beklerken gözlerim, yalnızlığıma sığınıp yok oluyorum aniden. Sonrası yıkım, sonrası kapkara hicran... Yerini siteme bırakırken, ufalıyor içimdeki büyüklüğün ve sebepsiz gidişlerin acısıyla içimdeki kırıkları sayıyorum... Meğer ne çok kanamış umutlarım, meğer ne karanlık uçurumlarda ne büyük, ne derin, ne sessiz çığlıklar atmışım... Olmazları olur, soysuzları adam yapmışım... İŞte şimdi durup bakma zamanı... Koyup önüne doğruları yanlışları, hesapla ilerleme zamanı... Kısacası sevdiğim, işte şimdi veda zamanı... |
tebrik ederim.