YAKAMOZ
Yine bir gece,
Dalgalar sessizliği öldürüyor. Yapayalnız sahilde bedenim. Ruhum yorgun. Bir martı, İçimi aydınlatıyor derince. Yakamoz tüm ışıltısıyla, Denizin kasvetini örtüyor. Ruhum kirli. Bir çiçek tanesi, Saf temizliğiyle ruhumu arındırıyor. Dalgalar "Kalk gidelim." diyor. Cesaretim yok. Gidemiyorum. Ağaçlar aralarında "korkak" diye fısıldaşıyor. İşte o zaman, Bedenimi denizde buluyorum. Ruhumu aramak istercesine... Elif Yılmaz |
kendi ilk şiirimi anımsadım da, ona göre böyle dedim.
ben çiçeklere, güneşe, annemi okulumu ne çok sevdiğime dair yazmaya çalışırdım sen yaşlardayken.
ama şiirinin içinde umut etmek isteği var, bu güzel olan taraf.
Umutların ve yaşama tutunmaların hep artarak sürsün inşaallah.
ben şekil, biçim,şiirsellik bakımlarından eleştiri yapamam, o ustaların işidir.
konu, duygularım ve bana hissettirdikleri açısından ele alabilirm ancak.
güzel ve içtenlikle yazılmış bir şiir.
ve beğendim.
seni tebrik ediyorum.
sevgiler selamlar.