Ah sen!
Kirpiklerimin incili süsü, narin yağmurlarım...
Ah sen!
Dili damağına yapışan dizelerimin gül kokulu ab-ı hayatı...


yüreğinden öte
yüz görümlüğü k/ayıp bir sevdanın, senin bile derman olamayacağın yaralarıyım ben artık. Hiçbir temize çekiş kâr etmiyor geçmiş ve geleceğe.


Kavuşmasızdır hep yüreğin ta dibine yer eden sevmeler Can. Bak! Dün rengi düşlerde kayboldu senliğim. Farketmiyor artık, ha varlığın, ha yokluğun. Hepi topu sen kadar bir ateş, sevdama yoldaş edildi. En fazla ölüm kadar hak, en az gözlerin kadar masum...


Ağrısının tüm kuvvetine rağmen, dokunsan tuzla buz olur ardından sakladıklarım. Ki ben, en çok eşiklerinde ölüme d/okundum aşk aşk. İzlerimle, yalınayak koştum adının ötesine. Ve yokluğun yazıldı alnıma, kokum düştüğünden beri, iki avuç arana. İliklerimden hayalin çekildi boydan boya. Küstah bir mecburiyete kurban edildim, siyah tenli düşsüzlerce. Ne az, ne çok, aşk benim olamayacak kadar sen'di hep.


Sahi
hangi zamana ölçüp biçtik aşkı
yaralarımıza bakmadan?
Üzerimizdeki ölüm iyiliğine aldırmadan
kaç vakit sonraya emanet ettik?


Bilirim Can...
En yanılası ateşleri bilirim ben, kara gözlerine benzeyen. Gönlümü talan etmişken, kıvrım kıvrım uzakları öptüren yangınlarını bilirim. Ama en çok hasretini bilirim, uçsuz bucaksızlığına sığmayan. Yokluğunda bile bırakmadım, canıma sardım seni. Ve anladım herşey zamanında güzel. Şimdi sebep olduğun acılarıma sen bile çare değilsin.


Ah dedim ya! Binlerce kez Ah!

a ş k
tartısına eksik üflenen sanrılı bir nefhaydı
u/yandık da
uslanmadık!



İclal Aygün


Kıymetli şairim,

Daha yazılası cümlem çok, ki hepsi yüreğimde işli. Ne var ki anlatmaya gücüm yok Can, yorgunum. Hem zaten müsade etmiyor sağnaklar.


Birşey dememe gerek yok, her dizen benim için özeldir bilirsin. Ezbere okurum şiirlerini. Yazım yolun açık olsun daima.

Duamdasın...