Bende anlamış deyilim
Neden böyle korkak oldum
Tanımlanmış bir hayatım yok
Un ufak ettiler parçalarımı
Şimdi ölümden topluyorum kendimi
Zamanım yaşlandıkca kısalıyor
Sanki ayıp bir şeymiş gibi
İçimdeki duygularımı gizli tutuyorum

Büyük bir ses yankılanıyor
Bizim ülkemizde sesler zor duyulur
Yarım kalan bir öykü gibi
Söz nasıl söylenir unuttum
Hayellerime karlar yağdı
Nereye gitsem itaat bekleniyor
Hep arkalardan yer veriliyor
Sesimi çikarmadan öylece susuyorum
Yürekleri kabuk bağlamışlar
Kırbaçlıyor beni acı duymuyorum

Susmanın ihanet olduğunu biliyorum
Kendi yaralarıma sürüyorum sözlerimi
Bana iki yüzlülüğün kefenini giydiremezler
Bilinmez bir yerdeyim kapısı yok penceresi yok
Yinede dışarı çıkamıyorum
Çıksam haykırışla içimdekileri söylesem
Çığlığım yerle bir edecek
İnsanlığın önündeki bütün barikatları.