DÜŞLER
Ömrünü tüketmekte
Seni uykulara salan ses Oysa yolunu bekleyen ne bir prenses Ne de beyaz atlı bir şövalye Hayali bekleyişler besler Kof düşler büyütür hüznü. Bu baş eğmeler Zamansız çürütür seni. Kendi kendisiyle yarışır mı insan Duygu ve düşüncelerini kuşatan Çitlerle tel örgülerle barışır mı insan Bir ömre bedelken özgürlük... Tekmil umutlar diri Yeşermek üzere üstelik Kader neymiş, çaresizlik ne Her gece gebeyken yeni bir güne... |