ŞİMDİ OLDU MU YAPTIĞIN MUAZZEZŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kimsesiz bir ölüyüm şimdi,
Ve sen inanma bana, İşaretli bir yerlerden sev yeniden, Aynı masada oturup sohbetteyken masada, Kuşlara yem atacağız babamla yine, Gözlerimde gözlerin olacak, Ve ben bu şehirde, Sen bensizken mutlu olduğunla, Teselli bulup, Mutluluk oyunu oynayacağım. Unutulup. BAKİCAN... Şimdi oldu mu yaptığın? Bu aşk ne sana reva, Ne bana deva kadınım, Çekilecekse aşka dair cefa, Çekerim içinde sen varsın. Çektim de yıllarca, Ölsem de ayaküstü, Sırf sen varsın diye sevdiğim, Bir şehirde katlanırken ölümü, Sen gözlerime çizildin. Nedensizce beni benden edip, Fermanımı imzalayan sendin. Ah muazzez, İyi ki senden önce ölmüşüm, Elli yıllık bir aşkı yaşamışım, Ahrete geçince gerçeği görmüşüm, Demek bir hevesti bu sevda senin için, Bensiz mutlu olduğunu söylemişsin. Sensizliğin kanattığı yaralar acısa da, Sen mutluymuşsun ya, yeter sevdiğim, Gel gör ki ben adını tarihe yazdım şiir şiir, Seni kendime sakladım ızdırap gecelerde, Yokluğunda olsa da aldığım her nefes bir zehir, Muazzez hiçbir kadın sevilmedi senin gibi, Hiçbir şiir saklamadı ismini, Yüreğime yazıldığın gibi. Ve bir tek ben okudum seni, El değmemiş bir güldün sen bahçemde, Çoluk çocuğa karıştın, çok sevildin belki, Çok sevileceksin belki de ömrünce, Yalnız Muazzez o gözlerini çok seviyorum, Üzülüyorum aşkı o gözlerle göremeyişine, Neyse geçti üstünden elli sene, Sen oynadın hayat sahnende oyununu, Sevenler ölürken sen sevdanı sundun, Mertleri öldürdün, sevindirdin Kurdu, Senin o güzel canın sağ olsun. Ben kadın gibi bir kadın sevdim. Gel gör ki Muazzez, Seni ölesiye severken öldürmeyecektin. Ruhumu artık merhametsizliğinle ez, Unutamazsın ama vazgeçersin. Sensizliğimde senden vazgeçmedim ama Senden sonra aşktan vazgeçtim. Kabrimin toprağını adım adım ez, Sen kadın gibi kadındın, Ben seni sevdim Muazzez, Lambaların cılız sarımtırak hüznünde, Seni yıllarca yazdım ben, Uykularımı yarılasa da bir bilinmez, Aşka dair seni çektim ben ciğerlerime, Huzur diye sana sarıldım ben Muazzez, İnançlı kadındın sen, hala öylesindir de, Kalbindeki merhametsizliğe söz geçmez, Hâkim olamazsın sen kalbine, Kırgın düşlerimin, sensiz gülüşlerinde, Ben her yastığa baş koyuşumda öldüm. Canım hiç acımadı, gözlerinde son verince, Gözlerimi açınca dünyaya seni gördüm. Yağmurlar yağar mı üstüne şimdi oluk oluk, Kimler öper ismimin düştüğü dudaklarını, Kaç kez gözlerinde son verirsin ruhuma, Adımı bile hatırlamazsın artık, Toprak olunca unutmak daha kolay, Ah Muazzez, sorma nedir yalnızlık, Sensiz kalmanın diğer adıdır bende, Ölüm nedir deme sakın kadınım, Sensizlik düşerse gözlerime, Dilimden düşünce aşkın, Ölümsüzlük sensin, Tetiği çekse de bakışların, O koca şehri sen varsın diye sevdim. Yıllarca bensiz yaşamak nasıl bir şey, Gerçi aklına bile gelmiyorum artık, Ne de olsa beni öldüren sensin, Şimdi kim öper o al yanaklarını, Benim aşkım baldıran ağısı, zehir de, Tatlıdan daha mı tatlı onların aşkı, Neyse Muazzez, duydum. O benim için önemli değildi, Hiçbir şey hissetmedim sevmedim demişsin. Dünya da görmedim bunu iyi ki, Ahrette şahit oldum şimdi hiçliğimi, Benim için hep iyi ki sensin. Ben öldüm, senin için artık keşkeyim. Sen istersen defalarca kır kalbimi, Merhametsizliğinle öldür beni, Ve kadınım, al ayaklarının altına, Sana sunduğum pembe düşlerimde ez, Mezarımın toprağı bulaşsın ayaklarına, Ben seni ölürken de sevdim Muazzez Ömre bedel bir aşkın hatrına, BAKİ EVKARALI BORNOVA / İZMİR 22.2.2013 |
uzakta da olsa soluğunu sesini duymak güzeldi
sağlıcakla