ANA YÜREGİ
Anadır yüreğini ateşlere dağlayan
"Yavrum, yavrum "diyerek gece gündüz ağlayan Olsa idi o yürek bin yıllık ulu çınar Her ayrı fidanına "evladım" diye yanar. Şefkatten ulu bir derya ne sonu var ne başı Ana gözünde çocuk sorulmaz ona yaşı Merhamet mi, şefkat mi... bin parçaya oymuşlar Binini de getirip o yüreğe koymuşlar Çile dolu bir hayat, acılarla yoğrulan Düşse, evlat uğruna gene kalkıp doğrulan... Evladın ayrılığı, engerekden de acı İçer de ana onu yok ki bunun ilacı. Bir acıdır yüreğe hançer olup saplanan Gözyaşından bir çadır ki üstüne kaplanan. Gölge diye yüreğin evlat üstüne sermiş Değil üç beş yılını ömrünü ona vermiş. Geceleri uykuyu feda ederken ona Ödenir mi hiç hakkın söylesene be ana! |