Sen ki başım taçıyken, başımı yere eğdin
Cellat gibi çektirdin,darağaç ipliğimi
Kirlenmiş pas pas gibi,yerlerden yere serdin
Kararttın günlerimi ,kör silmec ettiğini


Mutluluk saadetimdin, sabah yıldızı gibi
Tutunurdum elinden ,umut kapısı gibi
Çektirdin eza cefa,Yusufun sabrı gibi
Soysuzlar bahçesine,terk edip gittiğini


Rüzgar savuran tele zemheride kar düşmüş
O şen şakrak gününe, keman küsmüş tar küsmüş
Şak şak çekmiş her illet, hatta kalaazar gülmüş
Duydum ki gram gram eriğip bittiğini


Piştarlık bu Haktan/ı ,naletli baykuş ettin
Mazhar iken melaike ,mey verdin sarhoş ettin
Kararttın sabahını,sağ günün nahoş ettin
Elinin tersi ile, kenara ittiğini

Koyu bir dikta rejimin en haksız dönemlerinde yaşadık,yargılandık,sürgün edildik...
Ama o kadar zorluklar hep gerilerde kaldı,sanki yaşanmamış gibi olduk.
Her nesnenin bir karşıtı vardır.Karl Marx "KAPİTAL"İN üçüncü cildini hasta yatağında müsfedesini yazdı.Ama ölüm yatağında bile insanları düşündü.Yoksulluklar içinde çırpınırken,hiç yılmadı ve çalıştı.Ta ki ölüm yatağında bile yazdı "KAPİTAL'IN üçüncü cildini...Üçüncü cildini bildiğiniz gibi küçük kızı ve Engels'le yazdı.
Ama Karl Marx yine öldü.Geride unutulmayacak "KAPİTALI" bıraktı...Yaşamın süreci böyle işte.Yaşamadık duygusal olarak,ona vakit kalmadı.Ama geç fark ettik yaşamın mutluluklarını.Ezilen ve yoksulluk içinde çırpınan nice dahiler yok olup gidiyorlar.Bunun sonucunda yetiren yine insanoğlu oldu.
Düşündüklerimizi ve düşünülenleri yaşamaya geçirmediğimiz için çok üzgünüm çok...Vakit tez akşam oldu dostum...
Sevgi ve saygılarımla...