FERYAT
yağmurlu bir sabaha uyandım,
sanki herkes ayrılıktan çıkma , bulutun mavisine gizlenmiş hüzün, çiğ damlası düşmüş yanaklarıma, canı, cananı kaybediş bu olsa gerek, kalpte çekecek son bir nefes, uğruna sunulmuş tüm kalpler telef, mutluluktan yok hala bir ses, yalnızlığa hüküm giymiş kalbim , sanki uzansa değecek özgürlüğüne, kapımda nöbete yatmış ömür , uyusam çökecek rüyalarımın üstüne, suskunluğun bile tadı yok artık , dört duvar bile bakmıyor yüzüme, ölüm gerçekten çok mu soğuk , söndürebilir mi bende yanan özlemi , ne kadar sırtın dönse de aşk bana, ilk günkü kadar yakıyor hala , ve ne kadar sert vursa da hayat bana, içerimde sen varken acıtmıyor daha fazla.. |