0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1449
Okunma
Kusursuz cinayetinin en aşikar zanlısıydı gözlerin,
Hatırlıyorum iki kişiydiler,
Gülüşlerimin hümanist ellerinden yakalayıp,
Savururken zayıf bedenimi, belkilerin kızgın sularına,
Salıncaktan tepetaklak olmuş bir çocuk şaşkınlığı,
Ve bir sabaha karşı otopsisi sevdamızın,
Sessizliği boykot eden susmalar,
Ve gidişin bavullar dolusu... Tek bir emare bırakmadan,
İzmarit kokan bir hayatın keşfine çıkarken,
Yıkık bir Bağdat’a benzer silüetim,
Sorulur elbet...
Sorulur tahrip gücü yüksek sahte gülüşlerin hesabı,
Ve savaş mağduru sıcacık bir cesetten geriye kalanlar...
