BELKİ DE•
Kalıyoruz kendi sınırlarımızda
adı yok, yüzüstü yatıyor korkularımız içine bir taş atılmış kuyu gibiyiz sonu yok, öylece akıyor yalnızlığımız birden duruluyor ve koyulaşıyor herkesten uzak, yalnız bize yakın sandığımız rengarenk kurulan hayallerimiz Bir kadeh hüzün daha yeter belki gecelerimize bir tutam keder daha azalır belki sabahımıza Kime dair, neye istinaden çektiğimiz acılar, gerdiğimiz göğüsler kanarcasına kimbilir dilimiz gitmeden son bir kez dönüp bakmak belki de en iyi işimiz. . .samettaydas 12 şubat 2010 cuma |