KÜL OLAN SEN
SEN
önce bir sancıydın kasıklarda başlayan ağrılardın içimde, sonra yavaş yavaş kalbe vuran çıkmaz aşk sokağı her defasında birlikte atmayı başaran atar damarımda ki sen dokunma dokunma bir daha kalbime sakin bir daha yanaşma gönül rıhtımıma sakın sakın benden özür dileme üzülme benim adıma yaktım diye düşünme unutma ben yaktım kendimi ateş olan sevdanı gül bahçesi sayarak kara kışımda önce çiçek açtırdın sen sonra çiçeklerimi bir bir vicdansızca koparıpda içimden söken gene sen aklıma her geldiğinde hiçkırarak ağlamak gelir içimden susarım zaman ağırlaşır saatler durmuştur artık yelkovan , akrep mola vermıştir hayata vuslat dahada uzaklaşmıştır göçme zamanı cokdan gelmiş belli uzaklaşmalı artık bırakmalı senli düşleri yoruldum psikolojisi bozuk duygularından sen savaşa dur duygularınla sevgili ben yenik düştüm pes ettim koşmak ne kelime artık yürümek bile yok seninle yükledim gözyaşlarımı heybeme çıkıyorum bilinmez bir yolculuğa içimdeki seni yazıyorum bir sigara üzerine çekmiyorum bu sefer içime dumanını her sigaramı içtiğimde veriyorum yele ve bu sefer sigaram bitecek sende tükeneceksin içimde bak gördünmü mutlumusun yarim söyle öldün artık kalbimde geriye baktığımda işe yaramaz senli bir kül yığını kaldı geçmişte. kardelen_-3372 şengül erdoğan |
Canım benim Çok akıcı ve samimi duygularla yazdığın öyle aşikar ki kalemine yureğine ruhuna sağlık
Kalemini çok beğeniyorum her yerde yaşatmak adına varol sevgimlesin değerli şairem ..