KATİLİM ARTIK...!
Sustu yüreğim,
Sustu dilim, Suskunluğum, Beni suskunluğa,sürükleyen sana armağanım olsun...! Tükendi kelimelerim, Anlamı yok artık cümlelerin, Anlamsızlığım, Beni anlamsız kılan,sana armağınım olsun...! Terkettim,boş yere bekleme’leri, Ve ilk defa, Giderken bende bıraktığın HAYALİNİ, Bir başına bıraktım, Korkar’mı diye düşünmeden, Üşür’mü diye tereddüt etmeden, Bu gece, Terkettim sensizliği, Terkettim,acıları, Senin kaçtığın gibi kaçtım, Sen giderken, bir kendini alıp,Giderken... Acıları bana, Yanlızlığı avuçlarıma, Karanlıkları dünyama, Sıkıştıra sıkıştıra,bırakıp gittin, Bende bu gece, Bir kendimi aldım yanıma, Acılarımı istanbula Yanlızlığımı İstanbula bırakıyorum,veee Bensiz istanbulu sana armağan ediyorum...! Bu gece, Kalemini kırdım senin, Ölüm fermanını verdim, darağacına kendi ellerimle çıkardım seni, Ve ben sevgili, Bu gece,seni gönlümde idam ettim...acımayarakkkkk, Titremedi elim, Acımadı yüreğim, Ağlamadı gözlerim, Ben bu gece, Senin idamından sonra, ikinci kez katil oldum sevgiliiiii... Dayadım silahımı İstanbulun alnına, acımadım,sıktım sıktım kurşunlarımı birbir,İstanbula Elleri kanlı bir katilim artık, İstanbulun katiliyim, İstanbulun ölümü sana armağanım olsun...! Kanlı ellerim,sana armağanım olsun...! YaLNıZKuRT...! |