Bir Resme Bir Şiir 60 Üstat
.
Kapat artık ışığı aydınlanmasın odam İçimde bin fırtına yaşıyorum be üstat Can yoldaşım oldular tütünüm ile sodam Zannetme ki içtikçe coşuyorum be üstat Kırk yıldır hep takipte bırakmıyor peşimi Bir gün olsun hayıra çıkartmadı düşümü Sabır deyip beklerken söktüm azı dişimi Şu feleğin işine şaşıyorum be üstat Ne bir yıldızım oldu nede parlayan ay’ım Hep zifiri karanlık yalan dünyadan payım Ok hedefi bulmuyor eğri mi bilmem yayım Tazı gibi peşinden koşuyorum be üstat Ben peşinden koştukça huzur benden kaçıyor Ceylan gibi sekerek aramızı açıyor Ben yine tökezledim o sevinçten uçuyor Tut ellerimden hadi düşüyorum be üstat Karardı bak gökyüzü güneşimi kaybettim Akıl firari bende fikri ise zay ettim Hep titriyor bedenim sanki bunu huy ettim Ört hadi üzerimi üşüyorum be üstat Bakma sen güldüğüme içerim kan ağlıyor Dillenmeyen yaram var yüreğimi dağlıyor Beni yalan dünyaya üç tek gülüm bağlıyor Çıktım dağın başına aşıyorum be üstat Eğer imkânım olsa İsrafil’e giderdim Sur’u üflesin diye ondan rica ederdim Var olan günahımın bedelini öderdim Bu canı bir yük gibi taşıyorum be üstat . |