Yadigar
Ay ışığı düşer mi harabeye
Bir çöl yalnızlığı göğsümde kervanlar Peşine düşer izlerini ararım Eğer savrulmazsa rüzgârlar Tarumar olmazsa şayet Gözümdeki mazlum nevruzlar Hüznüm şakaklarımdan akar Dökülürmüşçesine üzerime kara topraklar Hasretinle baş başa raks eder gönül Seni bir görebilseydi Ey meçhul Ağlıyor kederinden Umarsız bir mum yanı başımda Aldılar beni senden Sürgün ettiler senin diyarlarında Kuruttum ne varsa nevruzdan yana Dalgalanır o sefil sinemdeki yaralar Yurdunda çöller yeşerir mi? Yoksa hala karanlıkta mı boynu bükük zambaklar Hülyasıyla aşikâr olduğum Gönlümde firkatinle yaşar Ey yüreğimde sonsuz kalan yadigar |
Hoş dizelerdi...Yazan yürek var olsun...Rabatlı